– Właśnie zakończyliśmy renowację okien Ratusza, która była możliwa dzięki środkom z Rządowego Programu Odbudowy Zabytków – informuje Marcin Pabierowski, prezydent Zielonej Góry. Kasa miasta do okiennej inwestycji dołożyła tylko dwa procent.
W ramach prac wymienionych zostało pięć okien i odrestaurowanych aż 34. Oczywiście zachowanych został historyczny charakter ratuszowych okien. Całkowity koszt wyniósł ponad 493 tys. zł zł, z czego aż 98 proc. zostało pokryte z dofinansowania, a wkład własny miasta wyniósł zaledwie 2 proc. – To dowód na to, jak efektywnie pozyskujemy fundusze na ochronę naszego dziedzictwa – podkreśla prezydent Pabierowski. Prace wykonał Zakład Remontowo-Budowlany „Gorbacz” Marzena Gorbacz. – Dbamy o naszą historię i dziedzictwo. To dopiero początek – pisze włodarz Zielonej Góry. To inwestycja była konieczna już od lat. Ratusz to jedna z wizytówek miasta, do tego znajduje się w samym centrum miasta. Teraz budynek zyskał piękne okna.
Data budowy pierwszego ratusza w Zielonej Górze nie jest znana. Wiadomo, że była to budowla drewniana, która spłonęła podczas pożaru miasta. Przyjmuje się, że obecny ratusz został wybudowany w XV w. Był kilak razy przebudowany, w tym również po pożarach miasta w XVI i XVII wieku. Była to budowla drewniana. Po odbudowie w 1590 powstał prawdopodobnie dwupiętrowy murowany budynek o rzucie prostokąta. Pierwszy raz gmach został otynkowany po 1651 r. W 1742 dobudowano południowe skrzydło. Od 1741 przez siedem lat, do czasu wybudowania nowej świątyni ewangelickiej odprawiano tu nabożeństwa.
Obecny wygląd uzyskał na przełomie XVIII i XIX wieku. Podczas remontu został otynkowany na kolor zielony i barwa ta utrzymała się przez 188 lat. Kolejna przebudowa odbyła się w 1846, powstało skrzydło północne. W 1919 zmieniono wnętrza i elewację, odbyła się rozbudowa lewego skrzydła. Podczas renowacji przeprowadzonych w 1989 odsłonięto na elewacji frontowej blednę datowaną na XV wiek, dzięki czemu obalono teorię, że budynek powstał nie wcześniej niż w XVIII wieku.
Nad ratuszem widać gotycko-barokowa wieża z połowy XVI wieku. W 1582 r. został podwyższona do 54 metrów. W 1801 r. podczas wymiany elementów budowlanych górnej części wież popełniono błąd konstrukcyjny i stąd jest on nieznacznie przekrzywiony. Jest to widoczne od ulicy Krawieckiej.
